2. De reis en aankomst

We zijn met een groep van negentien mensen van de Pabo. Wij konden niet allemaal in een vliegtuig, dus vandaar dat we in kleine groepjes in verschillende vliegtuigen reizen. Ik mag met vier anderen van geluk spreken, dan onze reis goed is verlopen. Bij anderen was dit niet het geval. Zij zaten in het vliegtuig waarna het vliegtuig kapot bleek dus ze niet konden opstijgen en ze weer naar huis moesten. Alleen op twee minuten na hadden wij ook een vlucht gemist. Na voor ons gevoel de marathon te hebben gelopen hebben wij onze vlucht uiteindelijk gehaald. Van de drie vluchten was de middelste het langste. Dit was een vlucht van dik tien uren. Wij hadden niet gedacht dat het zo vermoeiend was. Opgepropt en bezweet zaten wij in dat vliegtuig. Gelukkig waren de eerste en laatste vlucht wel goed te doen. 

Toen we uiteindelijk op Port Elizabeth waren aangekomen werden we met busjes naar Port Alfred vervoerd. Dit was een adembenemende reis met een prachtige omgeving en de apen die langs de weg liepen. Zoals op de foto is te zien werd er zelfs met de deur open gereden. Het kan hier allemaal!

De aankomst in Port Alfred had ik me helaas een stuk leuker voorgesteld. Er was ons toegezegd dat ik met twee vriendinnen op de kamer zou zitten. Plotseling stond ik op de lijst ineens met een onbekend iemand bij de kamerindeling. Ik heb echter meteen aangegeven hier niet akkoord mee te gaan. Uiteindelijk heb ik kunnen regelen dat ik bij iemand op de kamer kom die ik ken. 

Mijn kamer ziet er wel prima uit in tegenstelling tot die van mijn vriendinnen. Hier zitten dus hele grote verschillen in. Op dit moment moeten wij echt onze weg nog even vinden.

Ik hoop snel met een positieve update te komen!